مقایسه دوربین های آنالوگ و دوربین های تحت شبکه IP
طراحی سیستم دوربین امنیتی آنالوگ
در برنامه مرسوم دوربین مدار بسته آنالوگ ، دوربین های امنیتی یک سیگنال ویدئویی آنالوگ را ضبط و آن سیگنال را از طریق کابل کواکس به ضبط کننده ویدیوی دیجیتال (DVR) منتقل می کنند. هر دوربین ممکن است با اتصال منبع تغذیه مستقیم به دوربین یا با استفاده از کابل ترکیبی RG59 که تصویر و کابلهای برق را به هم متصل می کند ، تغذیه شود. دستگاه DVR سیگنال آنالوگ را به دیجیتال تبدیل ، آن را فشرده کرده و سپس برای بازیابی بعدی روی هارد ذخیره می کند. نرم افزار هوشمندی در دستگاه DVR تعبیه شده است تا مواردی مانند زمانبندی ، تشخیص حرکت و زوم دیجیتال را مدیریت کند. مانیتورهای مشاهده ویدئو به DVR متصل هستند ، یا می توان آن را طوری تنظیم کرد که در یک شبکه داخلی برای مشاهده در کامپیوتر منتقل شود. DVR همچنین می تواند برای انتقال تصویر از ریق اینترنت نیز تنظیم شود و می توان حفاظت از رمز عبور و سایر ویژگی ها را به آن اضافه کرد. هنگام پخش از طریق اینترنت ، تصویر همه دوربین ها به صورت یک استریم (یک آدرس IP) منتقل می شود و بنابراین بسیار کارآمد است.
طراحی سیستم دوربین امنیتی IP / NETWORK
در دنیای IP ، هر دوربین شبکه یک تصویر آنالوگ ضبط کرده و بلافاصله آن را به دیجیتال تبدیل می کند. برخی از پردازش های دیجیتالی می تواند در لحظه در دوربین اتفاق بیفتد ، مانند فشرده سازی و تشخیص حرکت. سپس استریم تصویر از طریق شبکه محلی (LAN) با استفاده از کابل اترنت (CAT5 یا CAT6) ارسال می شود. برق از طریق کابل اترنت از طریق آداپتورهای Power-Over-Ethernet (POE) که در دوربین ها و در سوئیچ (POE enabled) تعبیه شده است به دوربین ها می رسد. (FYI – دوربینهای IP سبک قدیمی POE ندارند بنابراین آداپتورهای POE به این شکل به سیستم اضافه شده است.) کابل اترنت برای هر دوربین به سوئیچ وصل شده که به هاب شبکه متصل می شود. مانند سایر دستگاه های شبکه ، برای تنظیم هر یک از دوربین های شبکه باید آدرس IP و سایر ویژگی های شبکه را تنظیم کرد. یک دستگاه ضبط تصاویر تحت شبکه (NVR) عملکرد مشابهی با DVR در دنیای آنالوگ دارد، به این شکل که سیگنال هر دوربین را ضبط ، فشرده و ضبط می کند. تفاوت اصلی این است که فیدهای ویدئویی دیجیتال (و با وضوح بسیار بالاتر) هستند و آنالوگ نیستند. نرم افزار تعبیه شده در NVR ویژگی هایی مانند قابلت های آنالیتک، جستجوی هوشمند، بزرگنمایی و غیره را ارائه می دهد. NVR استریم های تصویر دوربین ها را ترکیب کرده و از طریق LAN و اینترنت برای مشاهده محلی و یا از راه دور ارسال می کند.
طراحی سیستم دوربین امنیتی IP / WIRELESS
طراحی سیستم دوربین های امنیتی IP Wireless بسیار شبیه به طراحی سیستم دوربین های IP استاندارد است، به جز اضافه کردن نقاط دسترسی بی سیم که بین سوئیچ شبکه خانگی و دوربین ها قرار داده شده است و به شما این امکان را می دهد دوربین ها را تا فاصله ۱.۵ مایل (بعلاوه ۳۲۸ فوت کابل اترنت) از شبکه محلی (LAN) خود دور کنید.
کدام روش مقرون به صرفه تر است؟
در حال حاضر ، نصب دوربین های آنالوگ همراه با DVR هنوز مقرون به صرفه ترین روش برای اکثر برنامه های امنیتی است. با این حال ، هزینه دوربین ها و اجزای IP به سرعت در حال کاهش است و در آینده ای نه چندان دور سیستم های IP را مقرون به صرفه تر و مطلوب تر می کند.
یک دوربین دام آنالوگ با کیفیت متوسط معمولی حدود ۵۰ تا ۱۵۰ دلار است. یک دوربین IP با کیفیت مشابه حداقل دو برابر این مقدار قیمت دارد. دوربین های آنالوگ با بسیاری از ویژگی های مختلف در دسترس هستند: برای مثال لنزهای وریفوکال ، pan/tilt/zoom و مادون قرمز با رنج بالا. پیدا کردن ترکیب مناسب از ویژگی ها در دوربین شبکه برای برنامه شما ممکن است در نهایت دشوارتر و گران تر تمام شود. برای مثال گاهی اوقات ممکن است مجبور شوید یک دوربین آنالوگ بخرید و یک سرور ویدیویی جداگانه برای راه اندازی اضافه کنید. سرورهای ویدئویی شبکه تک کاناله در حال حاضر با قیمت خرده فروشی حدود ۳۰۰ دلار شروع می شوند.
حامیان IP ممکن است به این موضوع اشاره کنند که مشاغل اغلب دارای شبکه IP هستند و بنابراین نیازی به کابل کشی یا سخت افزار اضافی نیست. با این حال ، هر دوربین برای اتصال به سوئیچ به پورت نیاز دارد ، بنابراین ممکن است نیاز به خرید سوئیچ های بیشتر یا بزرگتر باشد یا ممکن است لازم باشد آداپتورهای POE اضافه شوند. اگر شبکه موجود بار دستگاه های شبکه اضافی را مدیریت نکند ، ممکن است نیاز به ارتقاء داشته باشد ، در نتیجه هزینه نصب بیشتر می شود.
در نهایت ، پهنای باند در شبکه محلی (LAN) باید در نظر گرفته شود. ویدئو از پهنای باند زیادی استفاده می کند. پهنای باند مورد استفاده هر دوربین با عوامل زیادی از جمله وضوح ، روش فشرده سازی و حتی میزان حرکت در میدان دید متفاوت است.
سیستم های دوربین آنالوگ از طریق کابل کواکس منتقل می شوند ، نه LAN ، بنابراین پهنای باند در آنها چندان مسئله ای نیست. تنها استفاده LAN در سیستم های آنالوگ این است که DVR داده های ویدئویی را از طریق شبکه به کاربران دسکتاپ محلی یا اینترنت منتقل کند. دستگاه های DVR مدیریت بسیار خوبی بر روی پهنای باند دارند و فقط در صورتی که افراد در حال مشاهده دوربین هستند از پهنای باند استفاده خواهند کرد.
از طرف دیگر ، در سیستم های دوربین IP ، هر دوربین IP از LAN برای ارسال سیگنال خود به NVR استفاده می کند ، بنابراین پهنای باند می تواند یک مشکل بزرگ باشد. به عنوان یک قاعده کلی ، یک دوربین IP با وضوح کامل CIF (352 در ۲۸۸) ، ۳۰ فریم در ثانیه (۳۰ fps) و فشرده سازی MPEG4 به حدود ۷۲۰ هزار بیت در ثانیه (۷۲۰ کیلوبیت بر ثانیه) نیاز دارد. بنابراین ، اگر ۱۰۰ دوربین IP با CIF را در شبکه قرار دهیم ، از پهنای باند حدود ۷۲ مگابیت بر ثانیه استفاده می کنیم. اگر صدا نیز منتقل شود ، این عدد دو برابر می شود. با این حال دوربین های IP با وضوح “مگاپیکسل” عرضه می شوند که از نظر میزان وضوح و میدان دید نکته مثبتی است اما پهنای باند مصرفی برای آنها قیمت بالایی دارد. یک دوربین IP 2 مگاپیکسلی با ۳۰ فریم بر ثانیه با فشرده سازی MPEG4 از پهنای باند ۶.۵ مگابیت بر ثانیه استفاده می کند. در این صورت نباید تعجب آور باشد که برخی از شرکت ها تا آنجا پیش رفته اند که فقط برای راه اندازی سیستم دوربین خود یک شبکه IP کاملاً جداگانه ایجاد کرده اند.
دوربین های IP با وضوح بالا برای ذخیره ویدئو به فضای زیادی از هارد دیسک نیاز دارند. یک دوربین ۲ مگاپیکسلی که در بالا توضیح داده شد برای ضبط ویدیوی یک روزه تقریباً ۶۷ گیگابایت از فضای هارد را اشغال میکند.
کدام روش کیفیت بهتری دارد؟
بدون توجه به نوع سیستم مورد استفاده ، اجزای بی کیفیت و اجزای با کیفیت خوب وجود دارد. با این اوصاف ، دوربین های شبکه پیشرفت های تکنولوژیکی را در زمینه کیفیت فیلم و نصب بی سیم ارائه می دهند. دوربین های آنالوگ نمی توانند وضوح بالاتر از استانداردهای تلویزیون را ارائه دهند که حداکثر آن حدود ۰.۴ مگاپیکسل است. این در حالی است وضوح دوربین های IP می تواند چندین برابر بیشتر باشد (در حال حاضر تا ۱۲ مگاپیکسل) و بنابراین هنگام حرکت اجسام می توانند تصویر واضح تری را ثبت کنند.
نصب کدام روش آسان تر است؟
اگر شبکه IP قبلاً در محل نصب وجود داشته باشد و بتواند بار اضافی دوربین های جدید را تحمل کند ، نصب دوربین های IP آسان تر خواهد بود. اگر برای اتصال دوربین های شبکه به سوکت های اضافی RJ-45 نیاز باشد ، نصاب فقط باید یک کابل CAT-5 را از دوربین تا نزدیکترین سوئیچ ببرد. یک سوئیچ ارزان قیمت را می توان درست در نزدیکترین رک دیواری نصب کرد. در مقابل، هر کابل برای دوربین های آنالوگ باید تا DVR کشده شود. اگر برای مدیریت بار اضافی نیاز به ارتقاء در شبکه IP موجود باشد ، بدیهی است که نصب مشکل تر خواهد بود.
با استفاده از هر دو فناوری ، برق دوربین ها به راحتی قابل کنترل است. برای شبکه های IP ، آداپتورهای POE ارسال برق از طریق کابل اترنت موجود را آسان می کند. برای سیستم های آنالوگ ، از کابل ترکیبی RG59 برای ترکیب کابل های ویدئو و برق استفاده میشود. در هر صورت ، نیازی به کابل کشی اضافه برای برق وجود ندارد. آداپتورهای POE بدون ریپیتر تا ۱۰۰ متر و RG59 تا ۳۰۰ متر را میتواند ساپورت کند.
سیستم بی سیم چطور؟
سیستم های بی سیم آنالوگ به خوبی کار نمی کنند. این امر به این دلیل است که دولت تنظیم می کند که دستگاه های بی سیم آنالوگ در چه فرکانس هایی کار کنند و سیگنال چقدر قوی باشد. تداخل سایر دستگاه های بی سیم مانند تلفن های همراه می تواند باعث اعوجاج ویدئو دوربین شود. تداخل امواج به ویژه در ساختمانهای دارای نور فلورسنت مشکل ساز است. بی سیم دیجیتال IP بسیار بهتر است. انتقال دیجیتال با سایر دستگاه های بی سیم آنالوگ تداخل ندارد و استاندارد ارتباطی ۸۰۲.۱۱x مورد استفاده دارای رمزگذاری است. در نتیجه ، هیچ مشکلی برای دسترسی غیرمجاز به فیلم وجود نخواهد داشت.
برای چه کاربردهایی باید سیستم IP را در نظر بگیریم؟
دوربینهای IP باید برای سایتهای نصب بزرگ که قبلاً دارای شبکه با پهنای باند بالا هستند مناسب است – مخصوصاً اگر دوربینها در یک منطقه وسیع گسترده شوند یا از دوربینهای بی سیم استفاده شود.
برای نصب های در مقیاس بالا با دوربین های زیاد ، برخی از نصاب ها هنوز راهکار استفاده از چند DVR را به راهکار IP ترجیح می دهند. نرم افزار هایی که در DVR های درجه یک مورد استفاده قرار گرفته به شما امکان می دهد دوربین ها را از DVR های متعدد مشاهده و ضبط کنید. همچنین استفاده از چند DVR میتواند محافظت در برابر خطای بهتری را ارائه می دهد. اگر شبکه در یک سیستم مبتنی بر IP خراب شود ، تصویر تمام دوربین ها قع میشود. اگر شبکه در سیستم آنالوگ خراب شود ، دستگاه های DVR همچنان دوربین ها را ضبط می کنند.
یک راهکار حتی بهتر ممکن است استفاده از یک راهکار ترکیبی باشد که استفاده از فناوری آنالوگ و IP را ترکیب می کند.